Het soefisme van inayat khan

In 1910 verliet Inayat Khan India om in Amerika en Europa de soefi-boodschap te brengen, een nieuwe boodschap van wijsheid, die hij de boodschap van liefde, harmonie en schoonheid noemde. Hij reisde van land tot land, gaf concerten en lezingen en richtte afdelingen op waar zich de gelegenheid voordeed en onderrichtte een groot aantal leerlingen. In 1923 zag Inayat Khan zich aan het hoofd staan van honderden aanhangers in haast alle delen van de westerse wereld. Na vele jaren van reizen, voortdurend de boodschap verspreidend, kwam er behoefte aan rust. In 1926 ging hij terug naar zijn vaderland vanwaar hij niet meer terug zou keren. Inayat Khan overleed op 5 februari 1927. Zijn graf bevindt zich in de wijk Nizamuddin, New Delhi, India.

Inayat Khan werd op 5 juli 1882 geboren in het familiehuis te Baroda (India), waar geestelijke waarden en muziek in hoog aanzien stonden. Daar vond hij voedsel voor zijn uitzonderlijke gaven van mystiek en muziek en kon hij zich ontwikkelen op cultureel gebied. Het is vooral zijn grootvader, zelf een groot musicus, die veel invloed heeft gehad op zijn opvoeding in deze richting. Door zijn mystieke aanleg en verlangen naar wijsheid ontmoette Inayat vele  ontwikkelde geestelijke mensen, waaronder ook soefi's, wat voor hem verdieping ten gevolge had. Zijn vurige wens om een Murshid (=geestelijk leraar) te vinden, die hem op dit pad verder zou leiden ging in vervulling toen hij op een bijeenkomst van soefi's een groot soefi-leraar ontmoette. Deze Murshid interesseerde zich ook direct voor de jonge Inayat en wijdde hem terstond in. Hij zag in Inayat grote geestelijke gaven en nam hem aan als leerling. Vóór zijn heengaan droeg hij Inayat op naar het Westen te gaan en daar de wijsheid van het soefisme te verbreiden.